'Mijn God heet Oelikoeli en Oelikoelie heeft maar één gelovige en die gelovige ben ik. Hoe ik Oelikoeli ken? Door zijn profeet Jean-Marie, een hoogbejaarde zwerver die mij ooit over hem vertelde. Jean-Marie is inmiddels dood. Hij is op 3 februari 1981 zeer bewust onder een auto gelopen in het Parijse tunneltje waar zestien jaar later Prinses Diana zou omkomen.' Zo begint Youp zijn column op 11 februari 2006. Om te eindigen met:'Geloof is namelijk een stok om op te leunen en niet om mee te slaan.'In zijn reactie rondom het tumult over 'de verboden Deense cartoons' heeft Youp zijn visie verpakt in een fantasievolle vertelling. Hiermee laat Van 't Hek weer eens zien hoe hij zijn vondsten creatief in een column verpakt. En aan onderwerpen geen gebrek... Iedere zaterdag kijkt de lezer van NRC Handelsblad uit naar wat Youp nu weer heeft bedacht.En gelukkig voor de abonnees en niet-abonnees van deze krant verschijnt er weer een bundeling van die columns. Want de columns van Youp hebben één unieke kwaliteit: ze zijn het waard om te lezen én te herlezen. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Als in een oudejaarsconference passeert in deze dertiende bundeling van NRC-stukjes van de cabaretier/schrijver de voorbije actualiteit de revue: heisa rond Talpa, voorgenomen Playboyfoto's van Heleen van Royen en Vanessa ('de Wassenaarse Botoxdiva'), de Schipholbrand, de val van het kabinet en de dood van George Best. Net als in zijn voorstellingen gaat Van 't Hek de burgerlijkheid te lijf en levert hij venijnig commentaar op tijdverschijnselen als Big Brother. Daarnaast is er ruimte voor een ode aan Gerard Reve. Op zichzelf zijn de stukjes stilistisch zeer verzorgd (uit het voorwoord: 'Soms staat ie in een keer op het scherm. Maar dat is echt heel soms.'), bij het achter elkaar lezen valt het hergebruik van grappen op: Ratelband is een 'sneue goeroe', Van Aartsen is 'sneu', er is 'sneu volk' en ook een 'sneue Edwin'. Desondanks zal de bundel bij een zeer groot publiek in de smaak vallen.