Beschrijving
Adriaan Mole is inmiddels een dertiger – hij is 'nu even oud als Jezus was, toen Hij stierf'. Maar hij, Adriaan, heeft belangrijker zorgen aan zijn hoofd dan de Verlosser: hij is de alleenstaande vader van de grammaticaal zwakbegaafde Glenn en van William, die een condoom meeneemt naar de peuterklas als zijn onschuldige bijdrage aan een ballonnenfeestje. Met Pamela Pigg, zijn contactpersoon bij de woningbouwvereniging, heeft hij een onbevredigende knipperlichtrelatie, die hij vooral is aangegaan in de hoop dat zij Adriaan en zijn zonen uit hun achterstandswijk kan krijgen voordat William zich bij de Foute Frankie Fraser Fanclub aansluit.
Adriaans overige kopzorgen bestaan uit onuitroeibare hoofdluis, een voortetterende jaloezie ten aanzien van zijn halfbroer Brett, een gekmakende obsessie voor de bloedmooie doch onbereikbare Pandora, wier ouders met de zijne op squaredansles zitten, zijn hopeloze relatie met twee therapeuten én een milde verslaving aan fruitsnoepjes.
Adriaan Mole is al vanaf zijn 13¾ste jaar de lieveling van vele Nederlandse lezers en deze onlangs opgedoken dagboeken over zijn belevenissen rond de recente eeuwwisseling mogen dan ook niet in hun collectie ontbreken
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Jaren nadat hij onterecht gevangenzat wegens terroristische activiteiten, krijgt Adriaan Mole van de politie zijn toen in beslaggenomen dagboeken over 1999-2001 terug. Hier lezen we met hem over die tijd tot hij eind 2001 werd gearresteerd op grond van de nieuwe antiterreurwet. In 1999 was hij 33+ en alleenstaand bijstandsvader van twee zonen, Glenn (13) en William (7), met verschillende moeders. Na tijdelijk bij zijn eigen moeder te hebben gewoond verhuist hij naar een huis in een achterstandswijk in een stadje bij Leicester en heeft een knipperlichtrelatie met de consulente van de woningbouwvereniging. Naast huisman is hij schrijver van onuitgegeven meesterwerken. De Engelse schrijfster (zelf afkomstig uit Leicester, 1946) is vooral bekend door de dagboeken van Adriaan Mole, waarin ze in veel humor verpakte kritiek geeft op de moderne Engelse maatschappij. Hoewel het recept nu bekend is, is ook dit dagboek weer een plezier om te lezen, vooral het jaar 2001 dat wat puntiger is dan de rest. Extra leuk voor wie bij Engeland betrokken is
